Toen we met ons idee voor het MFC naar het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) stapten, kregen we de koude douche dat het praktisch bijna onmogelijk is om als niet-erkende instelling een MFC op te richten. De technische details laten we achterwege, maar het kwam erop neer dat we een bestaande instelling zouden moeten vinden die bereid zou zijn om haar schouders onder ons project te zetten. Toevallig had ik enkele maanden eerder de directrice van een MFC voor kinderen met een lichte tot matige verstandelijke beperking in Anderlecht (De Ark) aan de lijn gehad. Destijds was het wederom een teleurstellend gesprek waarin ik te horen kreeg dat ook zij geen opvang konden bieden aan Pierre. Ze gaf toen aan dat het gebrek aan opvang voor kinderen met een ernstige meervoudige beperking een groot probleem is in Brussel en dat we niet alleen stonden met dit probleem. Dit gesprek met Mieke is om de een of andere reden altijd in mijn geheugen blijven hangen. Toen we van het VAPH te horen kregen dat we op zoek moesten naar een partner, belde ik dan ook meteen naar Mieke van De Ark. Tot mijn grote vreugde en verbazing bleek zij ook al plannen te hebben om iets te doen voor kinderen met een ernstige meervoudige beperking in Brussel. Onze wegen kruisten elkaar op precies het juiste moment. Het leek wel alsof het zo moest zijn.

We kregen een gouden tip voor een gebouw in Ukkel waar we eventueel het MFC in zouden kunnen huisvestigen. Het zou dan gaan om een erfpacht, wat het project financieel haalbaar zou maken. We gingen een paar keer langs en waren verkocht.

Het idee voor de vzw ontstond al heel snel. Ook over de naam hebben we niet lang moeten nadenken. De vzw daadwerkelijk oprichten nam echter wel enkele maanden in beslag. We deden dan ook een vreugdedansje wanneer de vzw officieel werd gepubliceerd in het KBO.